Sanisale Den Bosch

Wat doe je als cabaratier als de theaters gesloten zijn? In ieder geval niet bij de pakken neer gaan zitten als je het aan Steven Brunswijk vraagt. Lachend: “Ik heb mijn grapjesBV zoals ik het zelf noem en sinds september vorig jaar heb ik mijn ondernemerschap uitgebreid als franchisenemer van Sanisale in Den Bosch. Ik wilde een bedrijf met personeel dat ik kan aansturen op mijn eigen manier. Toen ik met franchisegever Pieter Sopar belde, dacht hij dat het een grap was.”

Een deel van mijn werk verviel door de corona-maatregelen, maar ik ben absoluut niet in een hoekje gaan zitten huilen. Dat zit niet in mijn aard, ik zit niet snel bij de pakken neer. Ik denk dat ik van mijn moeder heb meegekregen om vooral te kijken naar wat wél kan. Mijn hypotheek en de luiers betalen zichzelf niet, dus ik ging op zoek naar mogelijkheden. Een eigen zaak heb ik altijd in mijn achterhoofd gehad, ik keek met regelmaat op de franchisegids. Maar ik zag niets wat me kon bekoren. Een vriend van me wees me op de keuken- en badkamerbranche, eerlijk gezegd wist ik niet meteen of het wat zou zijn. Ik ging googelen en belde met Pieter Sopar. Hij kon het eerst niet geloven dat ik het was. Maar goed, ik vertelde hem dat ik geen ervaring had en dat ik toch de mogelijkheden wilde onderzoeken. Twee weken later had hij iets leuks voor me, Sanisale in Den Bosch. Ik ging kijken, ik liet de boekhouders en fiscalisten de cijfers doornemen en heb heel snel de knoop doorgehakt. Cijfermatig was het al een gunstig verhaal en ik ben ervan overtuigd dat ik er nog meer van kan maken.”

Niet pushen

Eric Brunswijk, Stevens broer, stapte mee in en samen runnen ze de zaak. Steven is met regelmaat tussen de douchecabines en toiletten te vinden om klanten te helpen. “Verkopen is vooral niet pushen als je het mij vraagt. De producten die wij verkopen zijn gevoelsproducten. Een badkamer draait om gevoel. We hebben prachtige spullen staan en als winkelbezoekers een goed gevoel bij ons hebben, komen ze vanzelf terug. Ik zeg altijd dat ze gerust ergens anders kunnen gaan kijken. Het draait tenslotte niet om mij, maar om de beste keus voor hen. Ik ben een redelijk relaxte ondernemer denk ik. Dat weten de jongens die hier werken ook, ik ben gewoon ‘one of the guys’. Ik neem altijd graag de tijd voor mensen, of het nu klanten bij Sanisale zijn of fans die me bij de Action aanspreken. Ik vind het ook gewoon brutaal om niet de tijd te nemen eigenlijk. Ik praat gewoon makkelijk met iedereen.”

Relax

Relaxed ondernemen, dat klinkt heerlijk. Maar werkt het ook in de praktijk? “Ik heb inmiddels wel geleerd dat je ook heel duidelijk moet zijn. Ik kan iets bespreken met een personeelslid, maar het is vooral heel belangrijk dat het duidelijk is, schriftelijk vastgelegd als dat nodig is. Communiceren is key. Ieder mens is anders, ik moet daar rekening mee houden. Ik kan wel heel makkelijk zijn, maar dat geldt voor een ander misschien niet. Dus moet ik ervoor zorgen dat het goed overkomt, dat heb ik wel geleerd de afgelopen tijd. Eric en ik overleggen alles en we nemen samen beslissingen. Dat werkt prima.”

Bouwen voor de toekomst

Steven heeft de smaak te pakken. Hij is de mogelijkheden voor een tweede vestiging aan het onderzoeken: “In Oss, ik ben al gaan kijken, het is een mooi pand met twee verdiepingen. En ik ben ook in gesprek om franchisenemer van een fitnessformule te worden. Ik sport zelf vier, vijf keer per week. Beweging, voeding, sport: het is zo belangrijk om fit te blijven. Het is een van mijn dromen om mijn eigen fitnesszaak te hebben. Waar die drive om te ondernemen vandaan komt? Ik denk dat ik investeer en zakendoe met een gevoel van urgentie dat is ontstaan toen ik kinderen kreeg. Ze zijn nu acht, zes en drie jaar oud, voor mijn gezin doe ik alles. Als ik naar die drie sloopkogels, hahaha ik bedoel koters, kijk, weet ik waarvoor ik het doe. Zij houden me gaande. Zij zijn mijn drijfveer. Mijn kinderen, mijn gezin en mijn ouders. Mijn moeder overleed in november vorig jaar heel plotseling. Een hartstilstand tijdens haar slaap. Ze was 65 jaar. Daardoor besef ik dat het ook zo afgelopen kan zijn. En dat je kansen moet grijpen. Als het goed voelt, dan doen! Mijn moeder ging nooit bij de pakken neerzitten, zij heeft vreselijke dingen meegemaakt en hartverscheurende keuzes moeten maken. En dat deed ze voor ons, voor haar kinderen. Mijn vader heeft altijd hard gewerkt voor ons. Dat zit er bij mij ook in.”

Hartverscheurend

“Mijn moeder was een sterke, prachtige, eerlijke vrouw. Toen ik een jaar of vier was, moesten we vluchten uit Suriname. Wij zijn familie van Ronnie Brunswijk en we waren niet meer veilig met onze achternaam. Desi Bouterse zat achter alle familieleden aan. Eerst vluchtten we naar het binnenland om vervolgens met een boot de rivier en tegelijkertijd de grens naar Frans-Guyana over te steken. Mijn moeder pakte haar twee jongste kinderen op, waaronder ik, om hen op de boot te helpen. Toen bleek ‘ie vol te zitten en moesten de andere kinderen achterblijven op de oever. Hartverscheurend… en nu ik zelf vader ben, kan ik me nog beter voorstellen hoe onmogelijk dat moet zijn geweest voor haar. Gelukkig hebben de anderen het ook gered en kon mijn vader, die al in Nederland was, ons allemaal hiernaar toe laten komen. Als je weet dat je ouders dat voor je over hebben gehad, dat ze dat hebben doorstaan, dan kun je zelf niet anders dan ervoor zorgen dat je ervoor gaat.”

Humor is een medicijn

“Mijn moeder was een sterke, prachtige, eerlijke vrouw. Toen ik een jaar of vier was, moesten we vluchten uit Suriname. Wij zijn familie van Ronnie Brunswijk en we waren niet meer veilig met onze achternaam. Desi Bouterse zat achter alle familieleden aan. Eerst vluchtten we naar het binnenland om vervolgens met een boot de rivier en tegelijkertijd de grens naar Frans-Guyana over te steken. Mijn moeder pakte haar twee jongste kinderen op, waaronder ik, om hen op de boot te helpen. Toen bleek ‘ie vol te zitten en moesten de andere kinderen achterblijven op de oever. Hartverscheurend… en nu ik zelf vader ben, kan ik me nog beter voorstellen hoe onmogelijk dat moet zijn geweest voor haar. Gelukkig hebben de anderen het ook gered en kon mijn vader, die al in Nederland was, ons allemaal hiernaar toe laten komen. Als je weet dat je ouders dat voor je over hebben gehad, dat ze dat hebben doorstaan, dan kun je zelf niet anders dan ervoor zorgen dat je ervoor gaat.”